در جنگل‌های بتنی سریع‌التوسعه جهان معاصر، فضاهای سبز شهری - پارک‌ها، باغ‌ها و خیابان‌های که درختان کاشته شده‌اند - از همیشه حیاتی‌تر شده‌اند. این مناطق به ساکنان شهر با استراحتی که احتیاج دارند از محیط شهری پررفت‌وآمد و سریع بهره می‌برند، ارائه‌ دهنده‌ی اماکنی برای استراحت، تفریح و ارتباط با طبیعت هستند. علاوه بر جذابیت ظاهری، فضاهای سبز نقش بحرفه‌ایی در بهبود کیفیت زندگی ساکنان شهر ایفا می‌کنند با افزایش سلامت روانی و جسمانی.

یکی از مهم‌ترین مزایای فضاهای سبز شهری، برای پایداری محیطی شان است.

درختان و گیاهان در شهرها با جذب دی‌اکسید کربن و ترشح اکسیژن، به کنترل آلودگی هوا کمک می‌کنند. همچنین به عنوان فیلترهای طبیعی عمل می‌کنند که گرد و غبار و مواد جامد را به دام می‌اندازند. در ضمن، فضاهای سبز می‌توانند دماهای شهری را از طریق فرآیند تعرق-تعرق گیاهی کاهش دهند، تاثیر جزیره گرمای شهری را کم کنند که در آن شهرها به طرز قابل توجهی گرم‌تر از مناطق روستایی اطراف خود می‌شوند.

دسترسی به فضاهای سبز با مزایای سلامتی مختلف مرتبط شده است. مطالعات نشان می‌دهند که افرادی که در نزدیکی پارک‌ها و مناطق سبز زندگی می‌کنند، شیوع بیماری‌های قلبی عروقی، چاقی و اختلالات توده بدنی مانند اضطراب و افسردگی دارند. ارتباط منظم با طبیعت می‌تواند استرس را کاهش دهد و بر دستیابی به خلق خوب تأثیرگذار باشد و به روانی بهتر منجر شود این مناطق علاوه بر این، ورزش را تشویق می‌کنند و به تأمین اماکنی برای پیمایش، دویدن، مسابقه دوچرخه و سایر اشکال ورزش، که برای حفظ سلامتی خوب لازم است، می‌پردازند.

فضاهای سبز شهری همچنین به عنوان نقاط مرکزی برای تعامل اجتماعی و ساخت جوامع عمل می‌کنند. پارک‌ها و باغ‌ها فرصت‌هایی برای دیدار، تعامل و شرکت در فعالیت‌های تفریحی را برای همسایگان ایجاد می‌کنند و احساس تعلق و انسجام را ایجاد می‌کنند. رویدادهای عمومی، از جمله کنسرت‌ها، جشنواره‌ها و بازارها، به طور متداول در فضاهای سبز برگزار می‌شوند و گروه‌های گوناگونی از مردم را با یکدیگر آشنا می‌کنند و تبادل فرهنگی را ترویج می‌دهند. این جنبه‌ی اجتماعی به تقویت بافت اجتماعی شهرها کمک می‌کند و احساس تنهایی که معمولاً با زندگی شهری همراه است را کمتر می‌کند.

علی‌رغم محیط اطراف شهری خود، فضاهای سبز توانایی پشتیبانی از مقدار قابل توجهی از تنوع زیستی را دارند. پارک‌ها، باغ‌ها و حتی قطعات کوچکتری از سبزی‌ها، محیط‌های زیست برای پرندگان، حشرات و جانوران کوچک فراهم می‌کنند. این اکوسیستم‌ها، اگرچه در اندازه محدودی وجود دارند، برای حفظ تنوع زیستی شهری اساسی هستند و در پشتیبانی از پالیناتورها مانند زنبورها و پروانه‌ها که به سلامتی‌هوا کلی منجر می‌شوند، اهمیت دارند. با حفظ و گسترش این مناطق سبز، شهرها می‌توانند محورهایی برای زندگی برای جانوران وحشی را در میان توسعه شهری ایجاد کنند.

همانطور که شهرها به رشد خود ادامه می‌دهند، آینده فضاهای سبز شهری نقش حیاتی ای را در تعیین اینکه محیط‌هایی چه‌قدر پایدار و قابل سکونت باقی می‌مانند، ایفا خواهند کرد. طراحان شهری بیشتر از همیشه نیاز به یکپارچگی بیشتر فضاهای سبز را در طرح‌های شهری تشخیص می‌دهند، از باغ‌های سقفی تا جنگل‌های عمودی. علاوه بر این، ابتکارات برای ایجاد فضاهای سبز قابل دسترس و جاگیر برای تمام گروه‌های اجتماعی در حال رونق گرفتن هستند. با اولویت‌بندی این مناطق سبز، شهرها می‌توانند اطمینان حاصل کنند که نسل‌های آینده از هوای تمیز، زندگی‌های سالم و جوامع قوی بهره‌ماند.