در جنگل‌های بتنی دنیای مدرن، فضاهای سبز شهری از جمله پارک‌ها، باغ‌ها و خیابان‌های درخت‌کاری، از هر زمان قبلی مهم‌تر می‌شوند. این مناطق برای ساکنان شهر فرصت مناسبی برای دوری از محیط شهری پرتندر و سرپوشیدن از آن ارائه می‌دهند، فرصتی برای استراحت، تفریح و ارتباط با طبیعت. علاوه بر جذابیت ظاهری، فضاهای سبز نقش بحرانی در بهبود کیفیت زندگی ساکنان شهری ایفا می‌کنند با افزایش خود است طرف هایی فیزیکی و روانی.

یکی از مهمترین مزیت‌های فضاهای سبز شهری، مشارکت آنها در پایداری زیست‌محیطی است.

درختان و گیاهان درون شهرها با جذب دی‌اکسید کربن و تخریب اکسیژن به تصفیه هوا کمک می‌کنند. آنها همچنین به عنوان فیلترهای طبیعی عمل می‌کنند، گرد و غبار و مواد ذرات را زنده می‌گیرند. علاوه بر این، فضاهای سبز می‌توانند دماها را در مناطق شهری کاهش دهند از طریق فرایند تبخیر و تعرق، اثر جزیره گرمایی شهری را کاهش می‌دهند، جایی که شهرها به طور قابل توجهی گرمتر از مناطق روستایی اطراف آنها می‌شوند.

دسترسی به فضاهای سبز به مزایای سلامتی مختلف مرتبط شده است. مطالعات نشان می‌دهد که افرادی که در نزدیکی پارک‌ها و مناطق سبز زندگی می‌کنند، نرخ‌های کمتری از بیماری‌های قلبی، چاقی و اختلالات روانی مانند اضطراب و افسردگی دارند. تماس منظم با طبیعت می‌تواند استرس را کاهش دهد و خلقی را بهبود بخشد، منجر به بهبود کلی سلامت روحی می‌شود. به علاوه، این فضاها فعالیت‌های بدنی را تشویق می‌کنند، امکاناتی برای پیاده‌روی، دویدن، دوچرخه‌سواری و سایر اشکال ورزش را فراهم می‌کنند که برای حفظ سلامتی خوب ضروری است.

همچنین فضاهای سبز شهری به عنوان مراکزی برای تعامل اجتماعی و ایجاد ارتباطات جامعه فعال می‌شوند. پارک‌ها و باغ‌ها فرصت‌هایی برای ملاقات، تعامل و شرکت در فعالیت‌های تفریحی را برای همسایگان فراهم می‌کنند، تشویق به احساس تعلق و همبستگی می‌دهند. رویدادهای اجتماعی، مانند کنسرت‌ها، جشنواره‌ها و بازارها، گاهی در فضاهای سبز برگزار می‌شوند و گروه‌های مختلفی از افراد را به هم می‌رسانند و تبادل فرهنگی را ترویج می‌دهند. این جنبه جامعه‌ای به تقویت بافت اجتماعی شهرها کمک می‌کند و احساسات خود راجع به تنهایی که اغلب با زندگی شهری همراه است را کاهش می‌دهد.

با وجود محیط شهری‌شان، فضاهای سبز میزان قابل توجهی از تنوع زیستی را پشتیبانی می‌کنند. پارک‌ها، باغ‌ها و حتی پاچه‌های کوچکی از سبزیجات، محیط‌های زیستی را برای پرندگان، حشرات و جانوران کوچک فراهم می‌کنند. این اکوسیستم‌ها، اگرچه اندازه‌ی محدودی دارند، برای حفظ تنوع زیستی درون یک شهر حیاتی هستند و حامیانی مانند زنبورها و پروانه‌ها که به بهبود سلامت محیطی کلی منجر می‌شوند را پشتیبانی می‌کنند. با حفظ و گسترش این مناطق سبز، شهرها می‌توانند مسیرهایی برای جانوران برای رشد و توسعه در میان توسعه شهری ایجاد کنند.

زمانی که شهرها به افزایش ادامه دهند، آینده فضاهای سبز شهری نقش حیاتی در تعیین اینکه چقدر محیط‌های پایدار و قابل سکونت باقی می‌مانند خواهد داشت. برنامه‌ریزان شهری به طور فزاینده‌ای نیاز به یکجای جدید بیشتر از فضاهای سبز در طراحی‌های شهری را تشخیص می‌دهند، از باغ‌های سقفی تا جنگل‌های عمودی. با اضافه شدن، ابتکارات برای ایجاد فضاهای سبز قابل دسترسی و شامل برای تمام گروه‌های اجتماعی به دست آورده‌اند. با تأکید بر این مناطق سبز، شهرها می‌توانند اطمینان حاصل کنند که نسل‌های آینده از هوای تمیز، زندگی‌های سالم و اجتماعات قوی بهره‌مند خواهند شد.