Luis Marquez
با ورود به دنیای وسایل نقلیه الکتریکی، منظری نشان می‌دهد که فناوری با پایداری هماهنگ است، با این حال بدون هزینه‌های اکولوژیکی خود. هنگامی که دنبال وسیله نقلیه‌ای مناسب و دسترسی پذیر برای انواع گروه‌های جمعی هستیم، پیامدهای زیست محیطی باتری‌های لیتیوم-یون آنها به وضوح مشخص می‌شود.
استخراج لیتیوم، قسمت حیاتی در تولید این باتری‌ها، سایه‌ای روی چهرهٔ سبزگون وسایل نقلیه الکتریکی می‌اندازد. فرایند استخراج مقادیر قابل توجهی از دی‌اکسید کربن، به ویژه از ماشین‌آلاتی که به سوخت فسیلی وابسته هستند، پدید می‌آورد. این افت بعدا در منابع آبی جریان می‌یابد، جایی که فلزات باقی‌مانده مانند کبالت و نیکل از تولید باتری در آن نفوذ کرده و برای سیستم‌های جامعه شناور خرابی فراگیری ایجاد می‌کند.
دور ریختن نامناسب باتری‌های لیتیوم چالش‌های بیشتری را پیش می‌آورد، با پتانسیل اشتعال در اماکن بازیافت و نشت شیمیایی در زباله‌ران‌ها. پیامدهای زیست محیطی باتری‌های وسایل نقلیه الکتریکی قابل انکار هستند و نیاز به ملاحظه دقیق را در هنگام ارزیابی اثر کلی راه‌حل‌های حرکت الکتریکی دارند.
در تلاش برای نقلیه‌ای پایدار، انتخاب بین دوچرخه‌های سنتی و باتری‌دار نیازمند دیدگاه گسترده‌ای است که شامل مزایا و معایب سلامتی، نیازهای فردی و پیامدهای زیست محیطی می‌شود. در حالی که وسایل نقلیه الکتریکی یک سفر تسهیل شده توسط برق و بی‌درنگ فراهم می‌کنند، دوچرخه‌های سنتی به دلیل کارآمدی توسط انرژی انسانی و پاک‌ترین رد پای کربنی برجسته می‌شوند. تصمیم در نهایت بستگی به این دارد که هر فرد چگونه ترازوی آسانی شخصی را با مدیریت زیست محیطی در تلاش برای آینده‌ای سبز تعادل دهد.
